تعیین تعداد بهینه اتصال بر اساس معیار نزد یکی نتایج تخصیص به مشاهدات حجم در کمان: مطالعه موردی شهر مشهد

اهمیت پیش‌بینی حجم جریان در کمانها برای برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری دقیق و قوی، بررسی تأثیر اتصالها به‌عنوان یکی از اجزاء شبکه و تعیین تعداد بهینه‌ آنها برای ناحیه‌های ترافیکی را می‌طلبد. مطالعات نسبتا اندکی به بررسی تاثیر تعداد اتصالها بر نتایج تخصیص ترافیک پرداخته‌اند، ولی این مطالعات نشان داده‌اند که اتصالها دارای نقش اساسی در این فرآیند هستند. هدف و نوآوری این مقاله تعیین تعداد بهینه اتصال ناحیه‌های ترافیکی بر اساس معیار نزدیکی نتایج تخصیص به مشاهدات حجم در کمان است که برای مطالعه‌ موردی شهر مشهد پیاده‌سازی می‌شود. نتایج تحلیل آماری توصیفی نشان می‌دهد که برای سناریوی یک اتصال، کمینه، بیشینه‌ و انحراف معیار قدرمطلق خطا نسبت به سایر سناریوها کمترین مقدار را دارد، ولی میانگین قدرمطلق خطای سناریوی پنج اتصال کمی بهتر از سناریوی یک اتصال است. این درحالی است که انحراف معیار سناریوی پنج اتصال بیشترین مقدار را داشته و از نظر سایر شاخصها نیز به خوبی سناریوی یک اتصال نیست. با افزایش تعداد اتصال، نه تنها برآورد حجم در کمان (ناشی از تخصیص تعادلی کاربر) لزوماً به مشاهده نزدیک نمی‌شود، بلکه می‌تواند باعث کاهش دقت در بازسازی مشاهدات باشد، به‌طوری که برای نمونه‌ موردی شهر مشهد میزان ضریب خوبی برازش از مقدار 0/54 برای یک اتصال به 0/38 برای 6 اتصال کاهش می‌یابد. نتایج نشانگر آن است است که برای شبکه‌ای مانند شبکه معابر شهر مشهد و تقاضای اوج صبح، خروجی فرآیند تخصیص ترافیک با تعداد یک اتصال برای هر ناحیه ترافیکی دارای بیشترین نزدیکی به مشاهده حجم در کمان است و افزایش تعداد اتصال باعث کاهش دقت در بازسازی مشاهدات می‌شود.